Panel Discussion
Time : Saturday, 19 June 2010, 09.50-16.00
Place : LAK Theater, Lipsius, Leiden University.
Background:
When a group of Dutch intellectuals signed a petition urging their government to 'fully acknowledge' Indonesian independence in 1945, controversy sparked in the Netherlands. The proclamation of the Indonesian Independence on 17 August 1945 seems to rest more unresolved subjects with less capacity to tackle them. These include the on-going process surrounding state-formation and nation-building of the new born nation. Here, many aspects of them might be found in the foundations of the unspoken [for not saying unresolved] problems taking place in 1945-1950. It was the period when both Indonesian and Dutch experienced the turbulent years: the formation of the Republic on one side and the 'law and order' on the other. Some issues and stories have been put forward and discussed exhaustively; however, many have not been known yet within various Dutch and Indonesian communities respectively. Realizing that understanding various narratives of the past will shape the nature of relations of people of both countries, we feel that it is necessary to create space and fora to put forward those neglected and ignored voices, in order to stimulate them to speak up with their own narratives concerning the Indonesian Independence. We think that through such doing we can bridge some narratives within Dutch and Indonesian respectively, and link them each other. We are fully aware that this is not an easy and short journey. A follow up and juxtaposition of narratives should be made present in both Dutch and Indonesian communities through further efforts such as in a field of research, education and mass media.
Objectives:
1. To uncover various narratives of the history of Indonesian independence. The unfolding of the diverse narratives is expected to enrich the perspectives in reflecting the many facts of the history of Indonesian independence.
2. To recognize various implications which might arise if the Dutch government 'recognizes' 17 August 1945 as Indonesian Independence Day. Considering the recognition of sovereignty associated with different aspects of inter-state relations, it becomes important to understand the implications which might arise in various aspects of these relationships, both at the state and society level.
3. To explore the possibilities of creating spheres to facilitate sustainable discussions about the pluralization of narratives of Indonesian independence and the possibility to dissect the narratives through research. In addition to maintaining the continuity of dialogue, a sustainable discussion is also expected to trigger further review by various parties to provide scientific bases for the various narratives developing during the discussion.
4. To explore the possibilities of disseminating the various narratives on the history of Indonesian independence through education. The current narrative of Indonesian independence in both Dutch and Indonesia's schooling appears to be 'one-sided'; hence, it is essential to deconstruct the current curriculum to pave the way for the pluralization of the history of Indonesian independence.
5. To explore the possibilities of using mass media for the dissemination of the various narratives on Indonesian independence. Since formal schooling as a conventional method of learning history is not the only way, mass media can be an additional means to facilitate the exchange of discourses on the narratives.
Programs:
09.50-10.00 Opening: Alpha Amirrachman
Session 1: Pluralization of Narratives on Indonesian Independence
10.00-11.00 : Presentation
1. Umar Hadi (Deputy Chief of Mission, Indonesian Embassy) (confirmed)
Exploring the hidden narratives of Indonesian independence: Bracing new forms of relations between Indonesia and the Netherlands
2. Nico Schulte Nordholt (Twente University) (confirmed)
Uncovering the hidden narratives of Indonesian independence: Dutch
perspectives
3. Nico Schrijver (Leiden University) (to be confirmed)
Framing human rights situation in Indonesia 1945-1950: An international public law perspective
4. Jan Breman (University of Amsterdam) (confirmed)
'Operatie product' as part and parcel of politico-economic motives?: A
background
5. Muhammad Yuanda Zara (Leiden University) (confirmed)
Uncovering the hidden narratives of Indonesian independence: Indonesian perspectives
6. Laurie Lijnders (Utrecht University) (confirmed)
Dutch high school experience on Indonesian independence: A view from
within
11.00-12.00 : Discussion, moderator M. Najib Azca
12.00-13.00 : Lunch Break
-----------------------------------
Session 2: The Implications of Pluralization of Narratives on Indonesian Independence
13.00-14.00 : Presentations
1. Frances Gouda (Amsterdam University) (to be confirmed)
Living voices of the past: Research agenda for Indonesian and Dutch
activist-researcher
2. Martin van Bruinessen (Utrecht University) (to be confirmed)
Academic and political research on the theme of neglected and ignored
voices: Dutch agenda
3. Agus Suwignyo (Leiden University) (confirmed)
Telling different narratives through Indonesian educational channels:
Opportunities and challenges
4. Wim Manuhutu (confirmed)
Telling different narratives through Dutch educational channels:
Opportunities and challenges
5. Joss Wibisono (Radio Netherlands) (confirmed)
Actualizing different narratives through contemporary Indonesian mass
media: A sketch
6. Tjitske Lingsma (confirmed)
'How we Dutch could learn from Germans': A view of a Dutch journalist
14.00-15.00 : Discussion, moderator Dini Setyowati
15.00-15.15 : coffee break
15.15-15.30 : Poetry readings, Dini Setyowati
15.30-16.00 : Summary and recommendations: Alpha Amirrachman & Syahril Siddik
Registration: mr.siddik2010@gmail.com
0617889618
The Organizing Committee of 'Panel Discussion:
Pluralization of Narratives on the History of Indonesian Independence'.
Thursday, June 10, 2010
Sunday, May 16, 2010
Levenslang voor Heinrich Boere
dinsdag 23 mrt 2010, 10:14
Door buitenland redacteur Achille Prick
De 88-jarige oud-SS'er Heinrich Boere is veroordeeld voor drie moorden tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1944 schoot hij drie Nederlanders dood als vergelding voor acties van het verzet.
Van de rechtbank in Aken moet hij levenslang de cel in. Dat was ook de eis van het Duitse OM. Of Boere zijn laatste levensjaren ook daadwerkelijk achter de tralies moet doorbrengen, is zeer de vraag. Hij gaat in beroep en dat kan vele jaren duren. En dat mag hij op vrije voeten afwachten. Er bestaat namelijk geen vluchtgevaar of kans op herhaling van zijn daden.
Nadat de rechter Gerd Nohl bijna een uur lang bezig was geweest met het voorlezen van het vonnis, met veel juridisch jargon, vroeg hij plotseling nog eens aandacht voor de kern van zaak: "We moeten ons blijven herinneren dat we het hier hebben over laffe, brute en mensonterende misdaden. Ook al is het bijna 66 jaar geleden, ook al zit hier een oude man die hartklachten heeft."
De vervolging van nazimisdaden in Duitsland verdient volgens vele critici geen schoonheidsprijs. Direct na de oorlog wilden Duitsland en de geallieerden dat het kapotte land snel weer werd opgebouwd. Voor vervolging van nazi's was geen tijd. Bovendien waren de overgebleven Duitsers hard nodig bij de wederopbouw. In de jaren zeventig en tachtig kwam het aarzelend van start, maar pas de laatste twee decennia proberen sommige deelstaten serieus werk te maken van de kans om oorlogsmisdaden nog te berechten.
Historische dag
"Daarom is het vandaag ook een historische dag", aldus openbaar aanklager Ullrich Maass, gisteren direct na de uitspraak. "Ik denk dat de eer van de Duitse justitie aangaande de vervolging van nazimisdaden in ere is hersteld. Er is hier vandaag geen toevlucht genomen tot verzachtende omstandigheden als 'bevel is bevel.' Deze daden zijn betiteld als moorden, klip en klaar."
Maas heeft nog wel wat zaken liggen die hij wil oppakken, maar geen Nederlandse verdachten. "In Beieren speelt nog de zaak van de Nederlander Klaas Faber, maar dat is een zaak van justitie in Beieren, daar gaan wij niet over."
Het was ook voor Teun de Groot (76) een belangrijke dag. Zijn vader was kwam op 3 september 1944 om het leven toen Boere met een compagnon hem 's ochtends om 7.30 uur in koelen bloede neerschoot. De fietshandelaar uit Voorschoten stond volgens de rechter bekend als een man die geen sympathie voor de Duitsers had. Maar dat rechtvaardigt niet zijn dood, de argumentatie dat er sprake was van een oorlogssituatie werd daarmee van tafel geveegd.
"Voor mij is Boere een gore nazi-misdadiger, ik ben blij dat deze straf vandaag is uitgesproken", reageerde Teun de Groot die zijn vader alleen de eerste tien jaar van zijn leven heeft gekend. "Na de dood van mijn vader is ons gezin compleet ingestort. We waren met z'n twaalven en mijn moeder stond er plots alleen voor. Dat kon ze niet aan, broertjes en zusjes gingen al vroeg het huis uit, het gezin brak. Mensen die zeggen: moet zo'n oude man nog worden vervolgd, die zeg ik: ja, dat moet absoluut. Leeftijd mag geen beloning zijn."
Naast de erkenning van de moord op zijn vader, neemt De Groot ook nog iets anders mee uit deze zaak. "Ik moet eerlijk zeggen dat ik altijd dacht dat er geen goeie Duitsers waren. Maar in deze zaak ben ik begeleid door mensen die zich inzetten voor de vervolging van nazi's, fantastisch. Hoe deze mensen met hun verleden omgaan is hel mooi. Ik zou bijna zeggen: daar kunnen we in Nederland nog wat van leren."
Slapend
Boere zelf hoorde het vonnis grotendeels al slapende aan. In zijn vonnis onderstreepte rechter Gerd Nohl nog een keer dat hem de houding van Boere gedurende het hele proces niet was bevallen. "Aan het eind van je leven probeer je schoon schip te maken, voor zover dat kan. Je kunt het in ieder geval proberen, dat heeft Boere niet gedaan. Heel veel vragen zijn onbeantwoord gebleven. Jammer voor de rechtsvinding en geschiedschrijving maar ook kwetsend voor nabestaanden. Boere heeft deze kans gemist."
********
Door buitenland redacteur Achille Prick
De 88-jarige oud-SS'er Heinrich Boere is veroordeeld voor drie moorden tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1944 schoot hij drie Nederlanders dood als vergelding voor acties van het verzet.
Van de rechtbank in Aken moet hij levenslang de cel in. Dat was ook de eis van het Duitse OM. Of Boere zijn laatste levensjaren ook daadwerkelijk achter de tralies moet doorbrengen, is zeer de vraag. Hij gaat in beroep en dat kan vele jaren duren. En dat mag hij op vrije voeten afwachten. Er bestaat namelijk geen vluchtgevaar of kans op herhaling van zijn daden.
Nadat de rechter Gerd Nohl bijna een uur lang bezig was geweest met het voorlezen van het vonnis, met veel juridisch jargon, vroeg hij plotseling nog eens aandacht voor de kern van zaak: "We moeten ons blijven herinneren dat we het hier hebben over laffe, brute en mensonterende misdaden. Ook al is het bijna 66 jaar geleden, ook al zit hier een oude man die hartklachten heeft."
De vervolging van nazimisdaden in Duitsland verdient volgens vele critici geen schoonheidsprijs. Direct na de oorlog wilden Duitsland en de geallieerden dat het kapotte land snel weer werd opgebouwd. Voor vervolging van nazi's was geen tijd. Bovendien waren de overgebleven Duitsers hard nodig bij de wederopbouw. In de jaren zeventig en tachtig kwam het aarzelend van start, maar pas de laatste twee decennia proberen sommige deelstaten serieus werk te maken van de kans om oorlogsmisdaden nog te berechten.
Historische dag
"Daarom is het vandaag ook een historische dag", aldus openbaar aanklager Ullrich Maass, gisteren direct na de uitspraak. "Ik denk dat de eer van de Duitse justitie aangaande de vervolging van nazimisdaden in ere is hersteld. Er is hier vandaag geen toevlucht genomen tot verzachtende omstandigheden als 'bevel is bevel.' Deze daden zijn betiteld als moorden, klip en klaar."
Maas heeft nog wel wat zaken liggen die hij wil oppakken, maar geen Nederlandse verdachten. "In Beieren speelt nog de zaak van de Nederlander Klaas Faber, maar dat is een zaak van justitie in Beieren, daar gaan wij niet over."
Het was ook voor Teun de Groot (76) een belangrijke dag. Zijn vader was kwam op 3 september 1944 om het leven toen Boere met een compagnon hem 's ochtends om 7.30 uur in koelen bloede neerschoot. De fietshandelaar uit Voorschoten stond volgens de rechter bekend als een man die geen sympathie voor de Duitsers had. Maar dat rechtvaardigt niet zijn dood, de argumentatie dat er sprake was van een oorlogssituatie werd daarmee van tafel geveegd.
"Voor mij is Boere een gore nazi-misdadiger, ik ben blij dat deze straf vandaag is uitgesproken", reageerde Teun de Groot die zijn vader alleen de eerste tien jaar van zijn leven heeft gekend. "Na de dood van mijn vader is ons gezin compleet ingestort. We waren met z'n twaalven en mijn moeder stond er plots alleen voor. Dat kon ze niet aan, broertjes en zusjes gingen al vroeg het huis uit, het gezin brak. Mensen die zeggen: moet zo'n oude man nog worden vervolgd, die zeg ik: ja, dat moet absoluut. Leeftijd mag geen beloning zijn."
Naast de erkenning van de moord op zijn vader, neemt De Groot ook nog iets anders mee uit deze zaak. "Ik moet eerlijk zeggen dat ik altijd dacht dat er geen goeie Duitsers waren. Maar in deze zaak ben ik begeleid door mensen die zich inzetten voor de vervolging van nazi's, fantastisch. Hoe deze mensen met hun verleden omgaan is hel mooi. Ik zou bijna zeggen: daar kunnen we in Nederland nog wat van leren."
Slapend
Boere zelf hoorde het vonnis grotendeels al slapende aan. In zijn vonnis onderstreepte rechter Gerd Nohl nog een keer dat hem de houding van Boere gedurende het hele proces niet was bevallen. "Aan het eind van je leven probeer je schoon schip te maken, voor zover dat kan. Je kunt het in ieder geval proberen, dat heeft Boere niet gedaan. Heel veel vragen zijn onbeantwoord gebleven. Jammer voor de rechtsvinding en geschiedschrijving maar ook kwetsend voor nabestaanden. Boere heeft deze kans gemist."
********
Lebenslange Haft. SS-Mörder Boere verurteilt
Dienstag, 23. März 2010
Jahrzehntelang lebte Heinrich Boere unbehelligt in Eschweiler bei Aachen. Als Mitglied eines SS-Sonderkommandos hatte er 1944 drei Menschen ermordet. Jetzt, im Alter von 88 Jahren, ist er zu lebenslanger Haft verurteilt worden.
In einem der letzten NS-Kriegsverbrecherprozesse hat das Landgericht Aachen einen früheren SS-Mann zu lebenslanger Haft verurteilt. Die Richter sprachen den 88-jährigen Heinrich Boere des dreifachen Mordes für schuldig. Boere hatte in dem Prozess gestanden, 1944 als Mitglied eines SS-Sonderkommandos in den Niederlanden drei Zivilisten erschossen zu haben. Der heute in einem Altenheim bei Aachen lebende Angeklagte hatte sich aber auf einen Befehlsnotstand berufen: Bei Befehlsverweigerung habe ihm die Todesstrafe oder die Einlieferung in ein Konzentrationslager gedroht, behauptete er.
Mit seinem Urteil folgte das Gericht jedoch der Strafmaßforderung der Staatsanwaltschaft, die auf lebenslange Freiheitsstrafe plädiert hatte. Bei den im Juli und September 1944 in Breda, Voorschoten und Wassenaar erschossenen Niederländern handelte es sich um einen Apotheker, einen Fahrradhändler und einen leitenden Angestellten. Die drei Morde zählen zu den mindestens 54 sogenannten "Silbertannen-Morden", die das "Sonderkommando Feldmejer" der "Germanischen SS in den Niederlanden" während des Zweiten Weltkriegs verübte.
"Die Aktion 'Silbertanne' war eine Repressalmaßnahme", sagt der Historiker Harald Fühner im Interview mit n-tv.de: "Auf einen Mord an einem Kollaborateur folgten anschließend Morde an Niederländern, die für ihre Widerstandshaltung bekannt waren." Wegen der Morde hatte ein Sondergericht in Amsterdam Boere 1949 in Abwesenheit zum Tod verurteilt, die Strafe wurde im nachhinein in lebenslänglich umgewandelt.
Zuvor war dem SS-Mann die Flucht aus niederländischer Haft gelungen. Er tauchte zunächst in den Niederlanden unter und kehrte später nach Deutschland zurück; in Eschweiler nahe Aachen war Boere zur Welt gekommen, allerdings schon als Kind mit seinen deutsch-niederländischen Eltern in die Niederlande gezogen.
Deutscher dank Führererlass
Trotz des Amsterdamer Urteils wurde Boere nie ausgeliefert: Er galt zwar als staatenlos, wurde aber wegen eines "Führererlasses" vom Mai 1943 in der Bundesrepublik wie ein Deutscher behandelt - die Auslieferung war damit unmöglich. Noch 1984 entschied die Staatsanwaltschaft Dortmund, dass die Boere zur Last gelegten Morde nicht als solche zu werten seien. Die Aktion "Silbertanne" sei "zulässig und rechtmäßig" gewesen.
Nach dem Zweiten Weltkrieg kam es "nicht selten" vor, dass Kriegsverbrecher aus den Niederlanden nach Deutschland flohen, erläutert der Historiker Fühner. "Viele Kriegsverbrecher hatten das Glück, immer wieder im Windschatten von Politik und Justiz zu segeln", so Fühner. "Als die Niederlande versuchten, eine Auslieferung ihrer zumindest ehemaligen Staatsbürger zu erreichen, entschieden deutsche Gerichte, dass diese Deutsche geworden seien, weil sie in die Waffen-SS eingetreten waren." Umgekehrt weigerten sich die Niederlande, deutschen Anklägern zu helfen, wenn diese niederländische Kriegsverbrecher vor Gericht brachten."
Dass Boere doch noch verurteilt wurde, liegt an einer veränderten Rechtsauffassung: Morde wie jene, für die Boere nun verurteilt wurde, galten in der alten Bundesrepublik lange lediglich als Totschlag. Fühner: "Es dauerte bis in das vergangene Jahrzehnt, dass die Rechtsprechung sich dazu durchringen konnte, den Mordbegriff etwas breiter auszulegen."
Der Direktor des Simon-Wiesenthal-Zentrums in Jerusalem, Efraim Zuroff, erklärte, der Schuldspruch mache deutlich, dass die überwältigende Mehrheit der Nazi-Mörder bereitwillig und ohne Zwang gehandelt habe. Der Fall Boere beweise, dass Nazi-Kriegsverbrecher auch heute noch vor Gericht gebracht werden könnten, wenn der politische Wille dafür vorhanden sei. In den meisten europäischen Ländern sei dies bedauerlicherweise nicht der Fall.
"Normale Morde, begangen von einem Mörder"
Der Vorsitzende Richter Gerd Nohl sagte in der Urteilsbegründung, die Morde seien "an Niederträchtigkeit und Feigheit kaum zu überbieten" gewesen. Bei den mit einem Mittäter verübten Morden sei Boere "immer vorne mit dabei gewesen". Er habe als erster geschossen und "aus eigener Überzeugung gehandelt".
Zwar habe Boere "auf Befehl" geschossen, sagte Nohl. Boere habe aber klar sein müssen, dass die Tötung der Zivilisten rechtswidrig gewesen sei. Auch sei der Angeklagte nicht gezwungen worden, Mitglied des SS-Sonderkommandos zu werden. "Es bleiben ganz normale Morde, begangen von einem Mörder."
Hinterbliebene der Opfer nahmen das Urteil mit Befriedigung auf. Der Sohn des ermordeten Fahrradhändlers, Teun de Groot, sprach am Rande des Prozesses von einem "befreienden Ergebnis". Er wünsche Boere "viele Jahre im Gefängnis", fügte der 77-Jährige hinzu. Auch der Sohn des ermordeten Apothekers, der 73-jährige Dolf Bicknese, wertete die Verurteilung von Boere als Beleg, dass es "doch Gerechtigkeit nach langer Zeit" gebe.
Ob Boere seine Strafe antritt, ist noch unklar: Die Verteidigung kündigte Revision an. Ohnehin müssen Mediziner den Verurteilten zunächst für haftfähig erklären. Richter Nohl sagte: "Ob die Strafe jemals vollstreckt werden kann - wir gehen ehrlich gesagt nicht davon aus."
hvo/AFP/dpa
Quelle: http://www.n-tv.de/politik/SS-Moerder-Boere-verurteilt-article789054.html
Jahrzehntelang lebte Heinrich Boere unbehelligt in Eschweiler bei Aachen. Als Mitglied eines SS-Sonderkommandos hatte er 1944 drei Menschen ermordet. Jetzt, im Alter von 88 Jahren, ist er zu lebenslanger Haft verurteilt worden.
In einem der letzten NS-Kriegsverbrecherprozesse hat das Landgericht Aachen einen früheren SS-Mann zu lebenslanger Haft verurteilt. Die Richter sprachen den 88-jährigen Heinrich Boere des dreifachen Mordes für schuldig. Boere hatte in dem Prozess gestanden, 1944 als Mitglied eines SS-Sonderkommandos in den Niederlanden drei Zivilisten erschossen zu haben. Der heute in einem Altenheim bei Aachen lebende Angeklagte hatte sich aber auf einen Befehlsnotstand berufen: Bei Befehlsverweigerung habe ihm die Todesstrafe oder die Einlieferung in ein Konzentrationslager gedroht, behauptete er.
Mit seinem Urteil folgte das Gericht jedoch der Strafmaßforderung der Staatsanwaltschaft, die auf lebenslange Freiheitsstrafe plädiert hatte. Bei den im Juli und September 1944 in Breda, Voorschoten und Wassenaar erschossenen Niederländern handelte es sich um einen Apotheker, einen Fahrradhändler und einen leitenden Angestellten. Die drei Morde zählen zu den mindestens 54 sogenannten "Silbertannen-Morden", die das "Sonderkommando Feldmejer" der "Germanischen SS in den Niederlanden" während des Zweiten Weltkriegs verübte.
"Die Aktion 'Silbertanne' war eine Repressalmaßnahme", sagt der Historiker Harald Fühner im Interview mit n-tv.de: "Auf einen Mord an einem Kollaborateur folgten anschließend Morde an Niederländern, die für ihre Widerstandshaltung bekannt waren." Wegen der Morde hatte ein Sondergericht in Amsterdam Boere 1949 in Abwesenheit zum Tod verurteilt, die Strafe wurde im nachhinein in lebenslänglich umgewandelt.
Zuvor war dem SS-Mann die Flucht aus niederländischer Haft gelungen. Er tauchte zunächst in den Niederlanden unter und kehrte später nach Deutschland zurück; in Eschweiler nahe Aachen war Boere zur Welt gekommen, allerdings schon als Kind mit seinen deutsch-niederländischen Eltern in die Niederlande gezogen.
Deutscher dank Führererlass
Trotz des Amsterdamer Urteils wurde Boere nie ausgeliefert: Er galt zwar als staatenlos, wurde aber wegen eines "Führererlasses" vom Mai 1943 in der Bundesrepublik wie ein Deutscher behandelt - die Auslieferung war damit unmöglich. Noch 1984 entschied die Staatsanwaltschaft Dortmund, dass die Boere zur Last gelegten Morde nicht als solche zu werten seien. Die Aktion "Silbertanne" sei "zulässig und rechtmäßig" gewesen.
Nach dem Zweiten Weltkrieg kam es "nicht selten" vor, dass Kriegsverbrecher aus den Niederlanden nach Deutschland flohen, erläutert der Historiker Fühner. "Viele Kriegsverbrecher hatten das Glück, immer wieder im Windschatten von Politik und Justiz zu segeln", so Fühner. "Als die Niederlande versuchten, eine Auslieferung ihrer zumindest ehemaligen Staatsbürger zu erreichen, entschieden deutsche Gerichte, dass diese Deutsche geworden seien, weil sie in die Waffen-SS eingetreten waren." Umgekehrt weigerten sich die Niederlande, deutschen Anklägern zu helfen, wenn diese niederländische Kriegsverbrecher vor Gericht brachten."
Dass Boere doch noch verurteilt wurde, liegt an einer veränderten Rechtsauffassung: Morde wie jene, für die Boere nun verurteilt wurde, galten in der alten Bundesrepublik lange lediglich als Totschlag. Fühner: "Es dauerte bis in das vergangene Jahrzehnt, dass die Rechtsprechung sich dazu durchringen konnte, den Mordbegriff etwas breiter auszulegen."
Der Direktor des Simon-Wiesenthal-Zentrums in Jerusalem, Efraim Zuroff, erklärte, der Schuldspruch mache deutlich, dass die überwältigende Mehrheit der Nazi-Mörder bereitwillig und ohne Zwang gehandelt habe. Der Fall Boere beweise, dass Nazi-Kriegsverbrecher auch heute noch vor Gericht gebracht werden könnten, wenn der politische Wille dafür vorhanden sei. In den meisten europäischen Ländern sei dies bedauerlicherweise nicht der Fall.
"Normale Morde, begangen von einem Mörder"
Der Vorsitzende Richter Gerd Nohl sagte in der Urteilsbegründung, die Morde seien "an Niederträchtigkeit und Feigheit kaum zu überbieten" gewesen. Bei den mit einem Mittäter verübten Morden sei Boere "immer vorne mit dabei gewesen". Er habe als erster geschossen und "aus eigener Überzeugung gehandelt".
Zwar habe Boere "auf Befehl" geschossen, sagte Nohl. Boere habe aber klar sein müssen, dass die Tötung der Zivilisten rechtswidrig gewesen sei. Auch sei der Angeklagte nicht gezwungen worden, Mitglied des SS-Sonderkommandos zu werden. "Es bleiben ganz normale Morde, begangen von einem Mörder."
Hinterbliebene der Opfer nahmen das Urteil mit Befriedigung auf. Der Sohn des ermordeten Fahrradhändlers, Teun de Groot, sprach am Rande des Prozesses von einem "befreienden Ergebnis". Er wünsche Boere "viele Jahre im Gefängnis", fügte der 77-Jährige hinzu. Auch der Sohn des ermordeten Apothekers, der 73-jährige Dolf Bicknese, wertete die Verurteilung von Boere als Beleg, dass es "doch Gerechtigkeit nach langer Zeit" gebe.
Ob Boere seine Strafe antritt, ist noch unklar: Die Verteidigung kündigte Revision an. Ohnehin müssen Mediziner den Verurteilten zunächst für haftfähig erklären. Richter Nohl sagte: "Ob die Strafe jemals vollstreckt werden kann - wir gehen ehrlich gesagt nicht davon aus."
hvo/AFP/dpa
Quelle: http://www.n-tv.de/politik/SS-Moerder-Boere-verurteilt-article789054.html
Oud-SS'er Boere bekent voor rechter
De Nederlandse oorlogsmisdadiger Heinrich Boere heeft voor de rechtbank in Aken bekend dat hij in 1944 samen met een handlanger drie verzetsstrijders heeft doodgeschoten.
"Ik heb in 1944 geen moment met het besef of gevoel gehandeld dat ik een misdrijf beging. Nu, na 65 jaar zie ik dat natuurlijk anders", liet Boere voor de rechtbank door zijn advocaat voorlezen.
De rechter heeft bepaald dat het strafproces tegen Boere gewoon doorgaat. Een advocaat van Boere deed vorige week nog een beroep op het Verdrag van Lissabon, dat die dag juist in werking was getreden. Daarin staat dat niemand in Europa twee keer voor hetzelfde mag worden gestraft. Maar de rechtbank stelt dat die bepaling niet opgaat, omdat Boere aan zijn eerdere straf ontsnapte.
Slachtoffers
Boere maakte tijdens de Tweede Wereldoorlog deel uit van de moordbrigade van de SS. Aanslagen van het verzet werden door hen gewroken op burgers.
De eerste burger die Heinrich Boere doodschoot was de 56-jarige Fritz Bicknese, een apotheker uit Breda en vader van twaalf kinderen. Een maand later schoot hij op een avond in Voorschoten Teun de Groot neer, rijwielhandelaar en vader van vijf kinderen. De Groot hielp Joden onder te duiken. Het derde slachtoffer was Frans Kusters. Hij werkte in het verzet.
Vele pogingen
De 89-jarige Boere is één van de laatst nog levende Nederlandse oorlogsmisdadigers die na de oorlog de benen namen naar Duitsland. In 1949 kreeg hij in Nederland de doodstraf opgelegd, maar Boere wist te ontsnappen.
Hij woonde eerst zeven jaar in de kast van zijn moeder in Maastricht en vluchtte in 1954 naar Duitsland. Aangezien hij het Duitse staatsburgerschap had gekregen, mocht Duitsland hem niet uitleveren. In Duitsland werd hij niet vervolgd, omdat de rechter oordeelde dat de moorden van Boere als doodslag te boek moesten staan. Bovendien waren de feiten verjaard. Maar later trad een nieuwe officier van justitie aan die de feiten anders interpreteerde.
Sindsdien zijn vele pogingen gedaan om Boere alsnog aan te klagen voor moord. In eerste instantie vond de rechter dat Heinrich Boere niet fit genoeg was om aan een proces deel te nemen. Een hogere rechter zag dat anders.
Source: http://nos.nl/artikel/113464-oudsser-boere-bekent-voor-rechter.html
"Ik heb in 1944 geen moment met het besef of gevoel gehandeld dat ik een misdrijf beging. Nu, na 65 jaar zie ik dat natuurlijk anders", liet Boere voor de rechtbank door zijn advocaat voorlezen.
De rechter heeft bepaald dat het strafproces tegen Boere gewoon doorgaat. Een advocaat van Boere deed vorige week nog een beroep op het Verdrag van Lissabon, dat die dag juist in werking was getreden. Daarin staat dat niemand in Europa twee keer voor hetzelfde mag worden gestraft. Maar de rechtbank stelt dat die bepaling niet opgaat, omdat Boere aan zijn eerdere straf ontsnapte.
Slachtoffers
Boere maakte tijdens de Tweede Wereldoorlog deel uit van de moordbrigade van de SS. Aanslagen van het verzet werden door hen gewroken op burgers.
De eerste burger die Heinrich Boere doodschoot was de 56-jarige Fritz Bicknese, een apotheker uit Breda en vader van twaalf kinderen. Een maand later schoot hij op een avond in Voorschoten Teun de Groot neer, rijwielhandelaar en vader van vijf kinderen. De Groot hielp Joden onder te duiken. Het derde slachtoffer was Frans Kusters. Hij werkte in het verzet.
Vele pogingen
De 89-jarige Boere is één van de laatst nog levende Nederlandse oorlogsmisdadigers die na de oorlog de benen namen naar Duitsland. In 1949 kreeg hij in Nederland de doodstraf opgelegd, maar Boere wist te ontsnappen.
Hij woonde eerst zeven jaar in de kast van zijn moeder in Maastricht en vluchtte in 1954 naar Duitsland. Aangezien hij het Duitse staatsburgerschap had gekregen, mocht Duitsland hem niet uitleveren. In Duitsland werd hij niet vervolgd, omdat de rechter oordeelde dat de moorden van Boere als doodslag te boek moesten staan. Bovendien waren de feiten verjaard. Maar later trad een nieuwe officier van justitie aan die de feiten anders interpreteerde.
Sindsdien zijn vele pogingen gedaan om Boere alsnog aan te klagen voor moord. In eerste instantie vond de rechter dat Heinrich Boere niet fit genoeg was om aan een proces deel te nemen. Een hogere rechter zag dat anders.
Source: http://nos.nl/artikel/113464-oudsser-boere-bekent-voor-rechter.html
Sunday, December 27, 2009
Indonesië werd onafhankelijk in 1945. Erken dit
NRC Handelsblad
Gepubliceerd: 22 december 2009 14:39 | Gewijzigd: 22 december 2009 14:54
Nog steeds is Nederland officieel van oordeel dat Indonesië pas in 1949 onafhankelijk werd. Maar Indonesiërs denken daar zelf anders over. Kom hen toch eens tegemoet.
Door Adriaan van Dis, Nelleke Noordervliet, Geert Mak e.a.
Over de gebeurtenissen in Indonesië in de jaren 1945-1949 en de gevolgen daarvan is in de afgelopen zestig jaar in Nederland een officiële verhaallijn gevolgd, gebaseerd op de beslissing van de toenmalige regering om de Republiek Indonesië niet te erkennen en te trachten de soevereiniteit van Nederland met militaire middelen te handhaven. Behalve die officiële verhaallijn is er een ander verhaal: dat van de tegenstanders van het regeringsbeleid, het verhaal van de bevolkingsgroepen die door de gebeurtenissen tussen wal en schip vielen, het verhaal van discriminatie en uitsluiting, het verhaal van gruwelijkheden aan beide kanten, het verhaal van het zoeken naar de waarheid.
Het is tijd om die twee lijnen bijeen te brengen en een plaats te geven in de gezamenlijke geschiedenis, een plaats die rekening houdt met het recht van een volk zelf te beslissen over het moment de eigen onafhankelijkheid af te kondigen. Daarom hebben wij een verzoek aan de Nederlandse regering opgesteld, dat als volgt luidt:
Regering!
Erken 17 augustus 1945 als de datum van de Indonesische onafhankelijkheid!
Op 17 augustus 1945 proclameerden Soekarno en Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië.
De soevereiniteitsoverdracht door Nederland vond vier jaar later plaats op 27 december 1949 in het Paleis op de Dam en in het paleis van de gouverneur-generaal aan het Koningsplein te Jakarta. In de tussenliggende jaren voerde Nederland een steeds uitzichtlozer politiek en militair offensief.
Op 17 augustus 2005 sprak minister Bot, toenmalig minister van Buitenlandse Zaken, aanwezig bij de viering in Jakarta van 60 jaar onafhankelijkheid, een spijtbetuiging uit, die door de Indonesische regering is opgevat als een impliciete erkenning door Nederland van deze datum als de datum van onafhankelijkheid. De Nederlandse regering echter heeft tot op de dag van vandaag deze slechts politiek en moreel geaccepteerd.
Het ontbreken van volledige politieke erkenning door Nederland is een historische nalatigheid die wij onrechtvaardig achten jegens het Indonesische volk. Het feit dat de Indonesische regering zelf met begrip voor Nederlandse gevoeligheden niet aandringt op politieke erkenning, neemt die onrechtvaardigheid niet weg.
Veel Nederlanders, vooral uit de generaties die nog nauwe banden hebben met Indonesië, willen deze al zestig jaar bestaande nalatigheid wegnemen. Als het niet gedurende hun leven plaatsvindt, zal het in de vergetelheid raken en door jongere generaties als afgedaan worden beschouwd.
De gevoeligheid van de veteranen voor deze kwestie is zeer begrijpelijk; zij hebben zware offers gebracht in opdracht van de toenmalige Nederlandse regering.
Eind dit jaar is het zestig jaar geleden dat Nederland de soevereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesië overdroeg. Dat is een uitstekend moment om 27 december 1949 voortaan te zien als de datum waarop de soevereiniteit haar juridisch beslag kreeg, daarbij volledig erkennend dat de onafhankelijkheid al vanaf 17 augustus 1945 een politiek feit is. Wij beschouwen daarmee de proclamatie van Soekarno en Hatta als een rechtmatige politieke daad; het Indonesische volk heeft immers zelf bepaald wanneer het onafhankelijk is geworden.
Met expliciete politieke erkenning nu kan ook het gevoel weggenomen worden dat het Nederland van nu zich nog steeds identificeert met de opstelling van de Nederlandse regering toen.
De betrekkingen tussen Indonesië en Nederland zijn goed en ontwikkelen zich voorspoedig. De president van Indonesië zal ons land komend voorjaar bezoeken. Bij die gelegenheid zou de expliciete politieke erkenning door Nederland van 17 augustus 1945 als onafhankelijkheidsdatum een passend welkom zijn. Dat kan natuurlijk ook 65 jaar na dato, op 17 augustus 2010.
/Peter de Reuver, Nico Schulte Nordholt, Nelleke Noordervliet, Adriaan van Dis, Joty ter Kulve, Claudine Helleman, Norbert van den Berg, Jan Hendrik Peters. Comité van aanbeveling: Hans Blom, Theo van Boven, Peter Broekveldt, Frances Gouda, Rudy Kousbroek, Susan Legêne, Ad van Liempt, Geert Mak, Ulli d’Oliveira, Gert Oostindie, Pamela Pattynama, Henk Schulte Nordholt, Erry Stoové, Elsbeth Locher-Scholten. /
********
Gepubliceerd: 22 december 2009 14:39 | Gewijzigd: 22 december 2009 14:54
Nog steeds is Nederland officieel van oordeel dat Indonesië pas in 1949 onafhankelijk werd. Maar Indonesiërs denken daar zelf anders over. Kom hen toch eens tegemoet.
Door Adriaan van Dis, Nelleke Noordervliet, Geert Mak e.a.
Over de gebeurtenissen in Indonesië in de jaren 1945-1949 en de gevolgen daarvan is in de afgelopen zestig jaar in Nederland een officiële verhaallijn gevolgd, gebaseerd op de beslissing van de toenmalige regering om de Republiek Indonesië niet te erkennen en te trachten de soevereiniteit van Nederland met militaire middelen te handhaven. Behalve die officiële verhaallijn is er een ander verhaal: dat van de tegenstanders van het regeringsbeleid, het verhaal van de bevolkingsgroepen die door de gebeurtenissen tussen wal en schip vielen, het verhaal van discriminatie en uitsluiting, het verhaal van gruwelijkheden aan beide kanten, het verhaal van het zoeken naar de waarheid.
Het is tijd om die twee lijnen bijeen te brengen en een plaats te geven in de gezamenlijke geschiedenis, een plaats die rekening houdt met het recht van een volk zelf te beslissen over het moment de eigen onafhankelijkheid af te kondigen. Daarom hebben wij een verzoek aan de Nederlandse regering opgesteld, dat als volgt luidt:
Regering!
Erken 17 augustus 1945 als de datum van de Indonesische onafhankelijkheid!
Op 17 augustus 1945 proclameerden Soekarno en Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië.
De soevereiniteitsoverdracht door Nederland vond vier jaar later plaats op 27 december 1949 in het Paleis op de Dam en in het paleis van de gouverneur-generaal aan het Koningsplein te Jakarta. In de tussenliggende jaren voerde Nederland een steeds uitzichtlozer politiek en militair offensief.
Op 17 augustus 2005 sprak minister Bot, toenmalig minister van Buitenlandse Zaken, aanwezig bij de viering in Jakarta van 60 jaar onafhankelijkheid, een spijtbetuiging uit, die door de Indonesische regering is opgevat als een impliciete erkenning door Nederland van deze datum als de datum van onafhankelijkheid. De Nederlandse regering echter heeft tot op de dag van vandaag deze slechts politiek en moreel geaccepteerd.
Het ontbreken van volledige politieke erkenning door Nederland is een historische nalatigheid die wij onrechtvaardig achten jegens het Indonesische volk. Het feit dat de Indonesische regering zelf met begrip voor Nederlandse gevoeligheden niet aandringt op politieke erkenning, neemt die onrechtvaardigheid niet weg.
Veel Nederlanders, vooral uit de generaties die nog nauwe banden hebben met Indonesië, willen deze al zestig jaar bestaande nalatigheid wegnemen. Als het niet gedurende hun leven plaatsvindt, zal het in de vergetelheid raken en door jongere generaties als afgedaan worden beschouwd.
De gevoeligheid van de veteranen voor deze kwestie is zeer begrijpelijk; zij hebben zware offers gebracht in opdracht van de toenmalige Nederlandse regering.
Eind dit jaar is het zestig jaar geleden dat Nederland de soevereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesië overdroeg. Dat is een uitstekend moment om 27 december 1949 voortaan te zien als de datum waarop de soevereiniteit haar juridisch beslag kreeg, daarbij volledig erkennend dat de onafhankelijkheid al vanaf 17 augustus 1945 een politiek feit is. Wij beschouwen daarmee de proclamatie van Soekarno en Hatta als een rechtmatige politieke daad; het Indonesische volk heeft immers zelf bepaald wanneer het onafhankelijk is geworden.
Met expliciete politieke erkenning nu kan ook het gevoel weggenomen worden dat het Nederland van nu zich nog steeds identificeert met de opstelling van de Nederlandse regering toen.
De betrekkingen tussen Indonesië en Nederland zijn goed en ontwikkelen zich voorspoedig. De president van Indonesië zal ons land komend voorjaar bezoeken. Bij die gelegenheid zou de expliciete politieke erkenning door Nederland van 17 augustus 1945 als onafhankelijkheidsdatum een passend welkom zijn. Dat kan natuurlijk ook 65 jaar na dato, op 17 augustus 2010.
/Peter de Reuver, Nico Schulte Nordholt, Nelleke Noordervliet, Adriaan van Dis, Joty ter Kulve, Claudine Helleman, Norbert van den Berg, Jan Hendrik Peters. Comité van aanbeveling: Hans Blom, Theo van Boven, Peter Broekveldt, Frances Gouda, Rudy Kousbroek, Susan Legêne, Ad van Liempt, Geert Mak, Ulli d’Oliveira, Gert Oostindie, Pamela Pattynama, Henk Schulte Nordholt, Erry Stoové, Elsbeth Locher-Scholten. /
Source: http://vorige.nrc.nl//opinie/article2443615.ece/Indonesie_werd_onafhankelijk_in_1945._Erken_dit
********
 |
| With Prof. Henk Schulte Nodholt and Mr. Mulyo Wibisono, Leiden, October 2007 |
 |
| With Ad van Liempt, Hilversum, December 2005 |
 | ||
| With Prof. Henk Schulte-Nordhold and Mrs. Farida Ishaja, Leiden, October 2013 |
Thursday, December 10, 2009
Weduwen klagen staat aan voor bloedbad Rawagedeh
dinsdag 8 december 2009 21:41
De weduwen van de mannen die precies 62 jaar geleden werden geëxecuteerd door Nederlandse militairen in Indonesië, eisen dat Nederland erkent onrechtmatig gehandeld te hebben en willen financiële compensatie.
Ze klagen de Nederlandse Staat aan heeft hun advocaat Liesbeth Zegveld vandaag bekendgemaakt.
Het is de eerste keer dat Nederland wordt aangeklaagd door Indonesische slachtoffers van de strijd tussen Indonesië en Nederland na de Tweede Wereldoorlog tot 1949.
Aanklacht
Op 9 december 1947 vielen Nederlandse troepen het dorp Rawagedeh op Java (Indonesië) binnen. Daar doodden ze toen honderden mannelijke dorpsbewoners. Ook gevangenen en vluchtende mensen werden doodgeschoten.
De weduwen dagvaarden Nederland voor de executies en voor het uitblijven van strafrechtelijk onderzoek naar de moorden.
Niet vervolgd
Zegveld: 'De legerofficier onder wiens leiding het bloedbad werd aangericht, majoor Wynen, is na overleg tussen de toenmalige legercommandant en de procureur-generaal om opportuniteitsredenen niet vervolgd.'
De nabestaanden vinden gezien de rechtsgelijkheid dat hun vordering niet anders moet worden behandeld, dan de eisen van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.
Door Maartje Willems
Source: http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Nederland/252827/Weduwen-klagen-staat-aan-voor-bloedbad-Rawagedeh.htm?rss=true
De weduwen van de mannen die precies 62 jaar geleden werden geëxecuteerd door Nederlandse militairen in Indonesië, eisen dat Nederland erkent onrechtmatig gehandeld te hebben en willen financiële compensatie.
Ze klagen de Nederlandse Staat aan heeft hun advocaat Liesbeth Zegveld vandaag bekendgemaakt.
Het is de eerste keer dat Nederland wordt aangeklaagd door Indonesische slachtoffers van de strijd tussen Indonesië en Nederland na de Tweede Wereldoorlog tot 1949.
Aanklacht
Op 9 december 1947 vielen Nederlandse troepen het dorp Rawagedeh op Java (Indonesië) binnen. Daar doodden ze toen honderden mannelijke dorpsbewoners. Ook gevangenen en vluchtende mensen werden doodgeschoten.
De weduwen dagvaarden Nederland voor de executies en voor het uitblijven van strafrechtelijk onderzoek naar de moorden.
Niet vervolgd
Zegveld: 'De legerofficier onder wiens leiding het bloedbad werd aangericht, majoor Wynen, is na overleg tussen de toenmalige legercommandant en de procureur-generaal om opportuniteitsredenen niet vervolgd.'
De nabestaanden vinden gezien de rechtsgelijkheid dat hun vordering niet anders moet worden behandeld, dan de eisen van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.
Door Maartje Willems
Source: http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Nederland/252827/Weduwen-klagen-staat-aan-voor-bloedbad-Rawagedeh.htm?rss=true
Indonesia widows to sue Netherlands over killings
December 9, 2009
The widows of nine Indonesians killed by Dutch soldiers during the country's war of independence plan to sue the Netherlands for damages, their lawyer said on Wednesday.
The Hague--The nine women want compensation for the death of their husbands at the hands of the Dutch army in 1947 when soldiers attacked their village, Rawagedeh, on the Indonesian island of Java.
"The victims want the Dutch state's responsibility to be recognised and compensation to be paid," lawyer Liesbeth Zegveld told AFP.
Authorities in the Netherlands say 150 people died in the attack, while a victims' association claims 431 lost their lives.
"The Netherlands has never taken any legal action against those responsible for this bloodshed," Zegveld said. "There is no reason why this case should not be heard by the court, when charges relating to World War II are still being considered today."
Aad Meijer, a spokesman for the ministry of foreign affairs, said: "The Dutch government has repeatedly expressed its deep regret."
"The Netherlands and Indonesia agreed in 2005 to draw a line under this painful part of their shared history," he added, recalling that there had never been any question of a "discussion on a compensation."
The Netherlands first colonised Indonesia in 1800. It gained its independence in 1949.
AFP/ Expatica
Source: http://www.expatica.com/nl/news/dutch-news/Indonesia-widows-to-sue-Dutch-government-over-killings_58703.html
The widows of nine Indonesians killed by Dutch soldiers during the country's war of independence plan to sue the Netherlands for damages, their lawyer said on Wednesday.
The Hague--The nine women want compensation for the death of their husbands at the hands of the Dutch army in 1947 when soldiers attacked their village, Rawagedeh, on the Indonesian island of Java.
"The victims want the Dutch state's responsibility to be recognised and compensation to be paid," lawyer Liesbeth Zegveld told AFP.
Authorities in the Netherlands say 150 people died in the attack, while a victims' association claims 431 lost their lives.
"The Netherlands has never taken any legal action against those responsible for this bloodshed," Zegveld said. "There is no reason why this case should not be heard by the court, when charges relating to World War II are still being considered today."
Aad Meijer, a spokesman for the ministry of foreign affairs, said: "The Dutch government has repeatedly expressed its deep regret."
"The Netherlands and Indonesia agreed in 2005 to draw a line under this painful part of their shared history," he added, recalling that there had never been any question of a "discussion on a compensation."
The Netherlands first colonised Indonesia in 1800. It gained its independence in 1949.
AFP/ Expatica
Source: http://www.expatica.com/nl/news/dutch-news/Indonesia-widows-to-sue-Dutch-government-over-killings_58703.html
Subscribe to:
Posts (Atom)
